zondag, augustus 28, 2005

Een toekomst voor Afrika

National Geographic (sinds 2000 ook in het Nederlands verkrijgbaar!) wijdt het volledige septembernummer aan het continent Afrika.
De plaats waar de oorsprong van de mensheid gesitueerd wordt, ligt nu vol landmijnen en massagraven en telt 15 miljoen vluchtelingen. “Toch is het continent allerminst ten dode opgeschreven!” lees je in de inleiding.
De cijfers zijn niet echt hoopgevend, maar in de ondergrond zitten mineralen en olie. Dat wisten de kolonialen in de vorige eeuw ook al. De grootste winsten gaan op één uitzondering (Zuid-Afrika) na nog steeds naar bedrijven in het Westen, China of India.

Enkele cijfers:
900 miljoen inwoners in 53 landen
19 “democratische” regeringen
32 van de 38 landen met de meeste schulden liggen in Afrika
71% van de bevolking is jonger dan 25
66% van de bevolking leeft van landbouw
50% van de bevolking heeft minder dan 1 euro per dag te besteden
6300 aids-doden per dag!
102 op 1000: kindersterfte ten zuiden van de Sahara, 33 op 1000 in Noord-Afrika
46 jaar: levensverwachting ten zuiden van de Sahara, 67 ten noorden ervan
3,8 miljoen vaten olie worden dagelijks geëxporteerd, 38% naar de Verenigde Staten en Canada

Sinds het wegvallen van het IJzeren Gordijn in 1989 is de wanverhouding Noord-Zuid alleen maar groter geworden. Bovendien speelt het koloniaal verleden Afrika nog altijd parten. Met de groeiende macht van zowel China als India, hinkt Afrika nog verder achterop. De cijfers liegen er niet om; voorspellingen maken gewag van een bevolkingstoename met 1 miljard, terwijl er dagelijks duizenden mensen (en vooral kinderen) sterven aan geneesbare ziekten.
Dankzij (of ondanks) de missionarissen is vandaag iets minder dan de helft van Afrika praktiserend katholiek. De andere kleinere helft is islamitisch! Godsdienst vormt nog meer dan voorheen een voedingsbodem voor conflicten. In een recent verleden zijn we getuigen geweest van oorlogen en stammentwisten met miljoenen, onschuldige slachtoffers.
Toerisme is het gouden “ei” van Afrika, maar helaas heeft de locale bevolking daar bitterweinig baat bij. De meeste bedrijven in die sector zijn in handen van (rijke) Zuid-Afrikanen en Europeanen.

Het zal me niet weerhouden dit continent nog meermaals te bezoeken, maar met een gezonde dosis scepticisme. Aan elkeen om te oordelen of er genoeg redenen zijn om te aanvaarden dat er wel degelijk nog een toekomst is voor Afrika.

Nu hoort U het eens van een ander (3)

“Weet u, ik heb mezelf op televisie nooit goed gevonden. Maar dat boek vond ik wel goed.”

Vanaf 1 oktober verdwijnt Bavo Claes, nieuwsanker en journalist, van het VRT-scherm. Hij gaat zich toeleggen op het schrijven van een tweede roman. In 1997 verscheen “Kraai”, zijn eerste roman.

donderdag, augustus 25, 2005

Concertagenda - najaar

Ziehier mijn Brusselse selectie/suggesties.

10/9 - The Walkabouts – Ancienne Belgique
16/9 - Malcolm Middleton – Botanique
30/9 - Laura Veirs – Ancienne Belgique
8/10 - Great Lake Swimmers – Ancienne Belgique
14/10 - 22 Pistepirkko - Botanique
15/10 - Saint Thomas – Botanique
18/10 - Damien Jurado – Ancienne Belgique
20/10 - Thomas Dybdahl – Ancienne Belgique
26/10 - Sarah Lee Guthrie & Johnny Irion – Ancienne Belgique
13/11 - Elysian Fields - Botanique

Update: 25/10 - Sufjan Stevens - Ancienne Belgique

Grappenma(e)ker

In de stamineeAncien Laeken – Oud Laken” aan de Emile Bockstaellaan in (hoe kan het ook anders, Laken) is de patron uiteraard vlot tweetalig. Zijn gevoel voor humor is niet van het hoogste niveau en je weet met zekerheid dat hij al minstens twee decennia lang uit dezelfde voorraad put. De macht der gewoonte is genadeloos.

De dagschotel, vraag ik. “Dei was goe!”. Enkel op de middag dus. Dan maar bouletten in tomatensaus en rundsbrochetten. Met frieten! De kaart is beperkt, maar geen gebrek aan klassiekers; konijn, stoemp, spaghetti bolognaise en ga zo maar door. Enkel op vrijdag zijn er mosselen. Een goede gewoonte.

Hij komt met de twee borden; de bouletten met frieten en de brochetten zonder frieten. En mijn frieten? “Vruuger zettek dei eup mijne keup, maar eu oer wurd da zeu vettig van, neu duunek et in twie kier”. Dat was geen goede gewoonte!

En dan vraag ik de rekening. Die komt even snel als het eten, maar dat wist hij ook. “Das teinigste da iel rap goet!”. Een afsluiter van formaat, niet? Die man houdt het nog minstens 20 jaren vol, dankzij of ondanks goede gewoontes.

woensdag, augustus 24, 2005

Monsieur Tani

Mijnheer Tani spelt me zijn naam aan de telefoon; Travail, Amour, Nestor & Italie.
Dat laatste was meteen duidelijk, hij werkt (net zoals ik) voor een Italiaans bedrijf en hijzelf is wellicht een Italiaan en fier. “Travail” accepteer ik onder voorbehoud, de man is (noodgedwongen) aan het werk. “Amour” klinkt als onoverkomelijk, maar nogal pathetisch. “Nestor” is vermoedelijk de naam van zijn hond of kat, hopelijk niet de naam van één van zijn zonen!

Maar hoe moet ik mijn naam spellen, ja, die LUC?

“Lancia” – “Ulysse” – ‘Coupé”
“Langzaam” – “Unique” – “Culinair”
“Laat” – “Uitslapend” – “Critisch” (of is dat laatste met een “k”?)


Post nu uw suggesties MASSAAL ( Moeiteloos Adequaat Simultaan Suggestief Als Analfabeten Liplezend), of zoiets…

dinsdag, augustus 23, 2005

Het vraagstuk van de filosofie

“Filosofie is wezenlijk wereldwijsheid; haar probleem is de wereld. Alleen daar heeft ze mee te maken en ze laat de goden met rust, maar verwacht er wel voor terug, ook door de goden met rust gelaten te worden”.

Ik lees nog steeds Schopenhauer, langzaam maar gestaag. En omdat JWL suggereerde dat hij zo citeerbaar is, kon ik dit niet nalaten.

Terugblikken (3) - Mandalay

Grapjassen niet welkom in Myanmar” las ik! Het is onvolledige journalistiek en de titel is fout gekozen. Lees eerder dit reisverslag dat een beter beeld geeft.

De Moustache Brothers hebben we helaas niet gezien, maar het poppentheater met de handgemaakte poppen wel. En het ijs van het "Nylon" ijssalon smaakte overheerlijk!

Mandalay zal altijd verbonden blijven met “Momo francphone” en niet met Robbie die de weg bezingt. We ontmoeten Momo in een lokaal eethuisje waar hij met een vriend in de namiddag al aan de sterke drank nipt. Zijn Frans is gezoet met een Parijs accent en maakt hem onmiddellijk charmant. De volgende dag zal hij ons, samen met een studiegenoot van de Franse les, rondrijden in zijn ‘taxi’. Het voertuig is een minuscule Mazda pick-up die destijds (eind de jaren 40!) door de Japanners als bevoorradingsvoertuig ingezet werd en waarvan er nog duizenden het straatbeeld blauw kleuren.

maandag, augustus 22, 2005

Acht spontane handen

Ik stond deze ochtend geduldig aan de oversteekplaats te wachten tot het licht op groen sprong, als opeens aan de overkant een dame met haar fiets een duikvlucht neemt. Ik negeer het rode licht en snel de dame ter hulp. Samen met mij nog 3 andere voorbijgangers. De schade is beperkt. De zak die aan het stuur hing, was tussen het voorwiel geraakt en oorzaak van deze kleine ellende. De inhoud ligt verspreid over het asfalt en wordt in een mum van tijd bijeengeraapt. Huissleutels, haar portemonnee, wat kleingeld, een geplooide fietspomp en een gescheurd reclameblaadje. Een taxichauffeur steekt haar diadeem, die nog op het midden van de weg lag, door zijn raampje. Het geblokkeerde voorwiel wordt deskundig vrijgemaakt. Ze schikt even haar haar op en inspecteert, samen met de omstanders, de opgelopen schaafwonde, maar is wat onwennig bij zoveel helpende handen. Even later rijdt ze weg en ik krijg nog een laatste vriendelijk blik en “merci monsieur”. De hele scène duurde hoop en al 90 seconden.

Een tijdje geleden nam ik mezelf voor om elke dag “één” zinvolle of betekenisvolle daad te stellen. Vandaag heb ik bonuspunten verdiend!

donderdag, augustus 18, 2005

Nu leest U het eens elders (5)

“Hij of zij is tussen de 18 en 44, heeft een stedelijk profiel, is professioneel actief of student, mobiel en op zoek naar nieuwe ervaringen. Bovendien overweegt 1 op 2 om van job te veranderen.”

Gelezen in Metro’s eigen halve pagina om jobadvertenties te promoten.

dinsdag, augustus 16, 2005

Ik lees Schopenhauer

Meteen 2 citaten die me de moeite waard lijken:

Het leven is een hachelijke zaak; ik heb me voorgenomen het door te brengen met erover na te denken”.

De mensheid heeft dan ook heel wat van mij geleerd dat ze nooit vergeten zal”.

En laat me nu vooral met rust, want ik lees …

maandag, augustus 15, 2005

Rampzalig

1 vliegtuig stort neer en het staat op de voorpagina! Al 2 dagen lang berichten de krant (met beelden!) en een weblogger ter plaatse over deze ramp.
Ondertussen stierven tientallen onschuldige in een vergeten oorlogsgebied, honderden kinderen aan ondervoeding en duizenden aan geneesbare ziektes. Staatshoofden komen vervroegd terug uit vakantie, terwijl ze aan de oorzaak niets kunnen verhelpen en het leed van de rouwende families niet kunnen verzachten.
Zich verplaatsen door de lucht is nog steeds de meest luxueuze vorm van reizen, niet? Hoog tijd dus om deze wantoestand in een juiste context te plaatsen.

Vliegen is en blijft nog steeds de veiligste manier om zich te verplaatsen.
Sinds januari nam ik 9 vluchten en ben heelhuids ter bestemming gekomen. Geluk gehad?!
Wat dan met de vorige 250 vluchten die ik in het verleden nam? Ook geluk gehad?!

Sinds ik mijn rijbewijs heb, veroorzaakte ik 1 ongeval, maar werd wel 4 keer betrokken in een aanrijding (zonder eigen schuld). Ik lees Schopenhauer’s “De wereld een hel” en misschien is het daarom dat ik die berichten durf te relativeren…

maandag, augustus 08, 2005

Gekregen

Het overkomt me bijna nooit; een zondagochtend wakker worden met de wekkerradio.
Maar afgelopen zondag was het aangenaam ontwaken met Pat Donnez (Titaantjes) en zijn gaste, Connie Palmen, op de achtergrond. Bijzonder interessant (je kan het op de site van Radio 1 nog beluisteren, voor zij die het misten).
Een uurtje later moest ik noodgedwongen opstaan, want toen begon de eucharistieviering …

donderdag, augustus 04, 2005

Vier keer buiten

Het nieuwste boek van Susanna Tamaro, een achternicht van Italo Svevo, heet kortweg “Buiten”(letterlijk vertaald uit het Italiaans, fuori). Met vier verhalen over jonge mensen die hun toekomst elders zien dan in hun vaderland snijdt ze een bijzonder actueel thema aan.
Tamaro bewees al eerder over een scherpe pen te beschikken en in dit boekje (amper 125 pagina’s) is het niet anders. De aanzet van elk verhaal lijkt wel een sprookje, maar een paar pagina’s verder heb je al begrepen dat het helemaal geen sprookjes zijn. De vier verhalen eindigen ook letterlijk buiten!
Op de achterflap staat: “…zij toont ons een wereld die tot nadenken stemt”. Er bestaan geen beter woorden om dit te verwoorden, vooral de woorden die Tamaro gebruikt.

Verveling? Doe de test!

“Jaarlijks worden in de Europese Unie meer dan tien miljoen mensen ziek door stress op het werk. Vaak is niet één enkele bron de grote schuldige maar zorgt een combinatie van verschillende bronnen voor stress. Hoe goed kan jij je tegen al die stressfactoren wapenen? Doe de test!”

Het pseudo-wetenschappelijk gehalte van dit soort test is teenkrullend en meteen besef je dat HR-afdelingen in deze vakantieperiode niets nuttigs te doen hebben.

Enkel vraag 12, “Lijkt het alsof het werk dat je moet doen meer dan mogelijk is gezien het geld, personeel, en andere resources die tot je beschikking staan?” is onduidelijk. Volgens mij is geen van de 4 antwoordmogelijkheden (1.vrijwel nooit, 2. soms, maar niet vaak, 3. regelmatig en 4. helaas, maar veel te vaak) van toepassing om een correcte score te bekomen.

Voor wie het nog zou verbazen, mijn persoonlijke score is 16. Beantwoord je alle vragen met “Helaas, maar veel te vaak” dan krijg je de maximumscore, 64 punten!
Helaas zonder het advies om je zonder verwijl te laten opnemen of te laten ontslaan.

dinsdag, augustus 02, 2005

Stoken met stokken

Ze doet het weer en ik antwoord, net zoals toen met een poëtisch stokje en voorheen met een muzikaal stokje. En omdat ze het voorstelt als “vrijblijvend” ga ik er graag op in. Voor de volledigheid, de ‘titel’ komt van haar. Helaas schreef ze nadien nooit iets meer ;-(

Hoeveel boeken heb je in je boekenkast staan?

Iets meer dan 500 stuks, waaronder een aanzienlijk deel kijkboeken en reisgidsen, maar toch ongeveer 2/3 leesboeken.

Welk boek lees je nu?

Murakami’s jacht op het verloren schaap.

Wat zijn de 5 laatste boeken die je gelezen hebt?

Liefde, stress en andere cursiositeiten” van Lucia Extebarria
Ten zuiden van de grens” van Haruki Murakami
Platform” van Michel Houellebeque
“K” van Hong Ying (uit de reeks van De Morgen)
Globalia” van Jean-Christophe Rufin

Welke boeken hebben een speciale betekenis voor je?

Zonder twijfel “De passie” van Jeanette Winterson. Ik doe het aan iedereen die te weinig leest cadeau, al was het maar om hen opnieuw op weg te helpen. En het helpt! Een schitterend verhaal over de dochter van een Venetiaanse gondelier en de kok van Napoleon. Gewoon brilliant!

In dezelfde grootorde hoort “De grote ideeën” van Susan Cleminshaw. Zij zorgde ervoor dat ik Winterson ondekte.

Alles van Michel Houellebecq, want niemand kan het beter verwoorden!

Alles van Alessandro Baricco, in bijzonder “Oceaan van een zee” en “Land van glas”, maar ook zijn kleine boekjes “Novecento” en “Zijde”.

Tenslotte Susanna Tamaro, “Love en andere verhalen”, omdat ze alles kan verwoorden waar Bart Moeyaerts met zijn sublieme titel “Het is de liefde die we niet begrijpen”niet eens toe komt.

En uiteindelijk: Wie wil je nog met dit stokje lastigvallen?


Ik zou
Sebastian Knight hiermee kunnen opzadelen want die leest heel veel, maar al maanden geen blogs en hij slaagt er ook niet in om nog iets te bloggen. Dus maar aan iedereen die minstens 10 boeken per jaar leest en hieraan iets zinvols kan toevoegen.

Nu leest U het eens elders (4)

Een gezinsverzekering is een must voor alle gezinnen, en zeker voor die met minderjarige gezinnen.”

Uit: Budget & Recht, juli-augustus 2005, “Van kleine kwelduivels en financiële katers…” p. 8-14.

Uiteraard bedoelde de redacteur van dienst “minderjarige kinderen”, maar dat staat er helemaal niet!
In een tijdperk van “copy/paste” is dit één van de meest voorkomende fouten. Je leest het bijna dagelijks in onze kwaliteitskranten die “de norm” of “de ochtendstond” heten, maar hun journalisten zijn alles behalve alert en evenmin representatief voor de norm.
En dan hoor ik iemand opperen “dat is de tol van de vooruitgang!”. Dank u, achteruitgang!