dinsdag, mei 30, 2006

Hoe omgaan met racisme?

Terwijl iedereen er alles aan doet om een duidelijke, zogenaamd politiek correcte visie te verwoorden en oplossingen te verzinnen, is onderstaande anekdote maar één voorbeeld hoe we op een bijzonder zuivere wijze kunnen/moeten omgaan met racisme.
Ik kreeg het bericht vandaag via mail (in het Frans) en nam even de tijd om dit netjes te vertalen. De boodschap is essentieel; if you can't beat them, confuse them! In het Nederlands klinkt dat wellicht iets ongenuanceerder: zet ze te kakken!

In het vliegtuig:

“Wat is uw probleem, mevrouw?” vraagt de gedienstige hostess.
“Ziet u dat dan niet?” roept de vrouw. “Ik zit hier naast een zwarte! Kan u zich inbeelden hoe ondraaglijk de komende uren voor mij zullen zijn met dit afschuwelijk specimen naast mij? Geef me een andere plaats.”
“Kalmte mevrouw, bijna alle zitplaatsen op deze vlucht zijn bezet, maar ik kijk even na wat ik voor u kan doen”
zegt de hostess.

Een paar minuten later komt de hostess terug bij de dame. “Zoals ik reeds vermoedde, zijn er geen vrije plaatsen in economy, maar er is nog één vrije plaats in first-class. Hoewel het hoogst ongebruikelijk is om passagiers kosteloos toe te laten tot een hogere klasse, heeft de commandant hierop een uitzonderlijke toegestaan. Onze maatschappij heeft begrip voor uw grieven en vindt het ontoelaatbaar dat u deze vlucht zou moeten ondergaan, gezeten naast zo’n weerzinwekkend individu.”

Nog voor de dame aanstalte kan maken om recht te staan, verzoekt de hostess de zwarte om zijn handbagage te nemen en haar te volgen naar die ene vrije zit in first-class.

maandag, mei 22, 2006

Alzheimer slaat toe (4)

Ondanks het veelvuldig gebruik van “zinloos” in de context van de laatste weken, vrees ik dat we op 8 oktober alles vergeten zijn. “Angst” is het enige woord dat ik hieraan kan koppelen.

Angst dat we het allemaal vergeten zijn.
Nog meer angst voor het vreemde dat we niet (willen) kennen.
Angst die we met moeite kunnen benoemen.
Angst van horen zeggen. Angst verweg.
Nog meer angst omdat het opeens dichterbij komt.

Terwijl we het allen samen hadden over zinloos,
Is er met moeite iemand die het heeft over zinvol!

Het laatste woord dat ik las was “hoop”.
Hoop dat we het niet vergeten,
Hoop dat het zinvol is.
Oprecht: hoop!

Voorbij de dood

De Nederlandse Cobrakunstenaar Karel Appel werd vorige begraven op het beroemde kerkhof Père-Lachaise in Parijs. Hij rust er naast collega-kunstenaars als Modigliani, Molière, Proust, Rossini, Callas, Chopin, Morrison en Wilde.

Binnen de familie aan moeders zijde is het ondertussen algemeen geweten dat ik mezelf die éne vrije plaats naast mijn overgrootmoeder toeëigen. Mijn laatste rustplaats wordt de “Chemin du Bastion” (52ste divisie) ergens tussen Jules Michelet (1798-1874), een Franse geschiedkundige, en Maurice Merleau-Ponty (1908-1961), een Franse filosoof.

Tenzij de plannen die ik destijds (1997) opmaakte voor het crematorium in Aalst eindelijk de goedkeuring krijgen van de omwonenden en op de steun van politici kunnen rekenen om uitgevoerd te worden. Dan kies ik er resoluut voor om daar uitgestrooid te worden.

Nog 6 weken te gaan

Op 30 juni moet deze toren opgeleverd worden. Met zijn 145 meter is hij de op één na hoogste toren van Brussel. Sinds vorige week zijn 2 alpinisten begonnen aan de schoonmaak van de glazen gevels omdat “la nacelle” nog niet geleverd werd. “La nacelle” (BB/SfB code 6630) is een soort vehikel dat zich op sporen rond de gevel slingert en plaats biedt aan 2 ruitenwassers. Volgens de eerste berekeningen zullen die ruitenwassers 6 maanden nodig hebben om alle ruiten te wassen…

donderdag, mei 18, 2006

Opluchting

Les Flagadas, letterlijk de ‘futlozen’, die vorige herfst in Brussel en Gent de banden van tientallen terreinwagens lieten leeglopen, pleegden geen misdrijf.”
Dit is het antwoord van justitieminister Laurette Onkelinx op een schriftelijke vraag van een cdH-senator.

Opluchting alom, want in het najaar berichtte Humo over hoge boetes en zware straffen.
Deze ‘ecoterroristen’ krijgen eindelijk een duwtje in de rug. Lees wel vooraf deze instructies!

zondag, mei 14, 2006

Nu leest U het eens elders (13)

“Het beste wat je nu kunt doen is erover zwijgen.”

Luc Lamine (geschorste Antwerpse korpschef) over de racistische moorden in De Morgen van zaterdag 13 mei 2006.

zondag, mei 07, 2006

Nieuwe woorden

Sinds vorige week krijg ik dagelijks de krant dankzij een aanbod dat ik niet kon afslaan (3 maanden betalen + 3 maanden gratis). Ik leer mezelf enige discipline aan om die krant ook tijdig te lezen, want na 2 dagen is het allemaal “oud” nieuws. Nu al heb ik het gevoel dat die dagelijkse portie gedrukte woorden me meer posts dan ooit voorheen zullen opleveren.
Taal is een levende materie, maar soms stel ik er mij vragen bij. Wat moet je bijvoorbeeld denken van het woord “gokchinees”. Of wat dacht u van een “kaviaarsocialist”? Allemaal gelezen in die krant.

vrijdag, mei 05, 2006

Les Nuits Botanique

Toen ik mijn vorige fotoreeks een dag later aanschouwde, kon ik me enkel herinneren dat ik zowaar een zalige avond op die trappen had doorgebracht. Nucleus Roots hebben me maar kortstondig kunnen bekoren en naderhand bleek dat Zion Train maar een flauw afkooksel was. In de vooravond prijkte de thermometer rond de 27° C en was het behoorlijk zwoel. Ondanks gemengde gevoelens waren de vorige nachten Vito, Sophia, Stuart A. Stapples, Spinto Band en Troy Van Balthazar wél de moeite waard. Toen gaf diezelfde thermometer amper 12° C aan…

woensdag, mei 03, 2006

Absoluut (in beeld)






De factor "tijd" in beeld gebracht.

Voor zij die de beelden iets nauwkeuriger bekeken; de expliciete kleuren zijn het resultaat van een experiment dat "cross" heet. Een procede waarbij je een diafilm (positief), zonder omwegen, laat ontwikkelen als een fotofilm (negatief).

Voor zij die de beelden nog iets nauwkeuriger bekijken, merk op dat de fotograaf ensceneerde. Laatste beeld, onderaan links ;-)

Absoluut!

“I’m sorry the flower didn’t bloom today” deelde de bijna tandenloze gids mee na een wandeling door het broeierige, tropische woud. De informatie in het reishandboek was even onweerlegbaar; in deze periode van het jaar bloeit de bloem niet! In de marge werd ook gewag gemaakt van de ondraaglijke geur die de bloem heeft, maar dit wees de gids lachend van de hand. Enerzijds prijs ik mezelf bijzonder gelukkig geen kennis gemaakt te hebben met die stank, anderzijds heb ik een beeld van de bloem dat minder voor de handliggend is.

Alle informatie die we vandaag kunnen raadplegen stelt ons perfect in staat om voor elke plek het ‘geschikte’ moment uit te zoeken waarop we het allemaal moeten bekijken of ervaren. Alsof die plekken voor de rest van de tijd niets te betekenen hebben en enkel maar kunnen ontgoochelen. Wie bepaalt overigens het ‘juiste’ moment? Bovendien raadpleegt iedereen dezelfde informatiebronnen en dreig je le moment suprème te moeten delen met andere gegadigden. Het risico is groot dat hierdoor de ervaring een stuk minder wordt en misschien zie je er door die enorme toeloop net niet genoeg van of verwatert het “wow”-moment door de storende aanwezigheid van omstaanders. Kortom, die hoogdagen zijn wellicht bijzonder, maar alle andere dagen van het jaar zijn minstens even waardevol, alleen al omdat de kans veel groter is dat je er meer van te zien krijgt en er binnen een uitverkoren groepje of zelfs in je ééntje ten volle van kan genieten.
Meer te zien krijgen en een plek intenser beleven, heeft veel te maken met een (eigen) ingesteldheid. Sommigen laten zich hoofdzakelijk leiden door aanwijzingen van zij die het al gezien hebben, anderen gaan net op zoek naar die minder voor de handliggende ervaringen.

Sinds de digitale fotografie gemeengoed geworden is, hebben velen de neiging om elk moment te willen vereeuwigen. Elke gebeurtenis leggen ze op honderden beelden vast. Soms krijg je het gevoel dat ze alles eerst door de zoeker van de camera en achteraf op het beeldscherm thuis beleven. Terecht kan je opmerken in welke mate er nog sprake is van enige beleving, want zowel de plek als alle niet digitaal registreerbare aspecten verwaarlozen ze zodanig dat je je blijft afvragen waarom ze niet beter thuis gebleven waren. Dreigen we niet al te vaak te vergeten dat onze hersenen nog steeds onovertroffen zijn als het op registreren aankomt? De enige beperking is dat we de inhoud niet visueel met anderen kunnen delen, maar daartegenover staat dat we over de inhoud blijven beschikken en het in geuren en kleuren bijna onbeperkt kunnen navertellen.

Tijdens dat klassieke praatje over niks en veel meer, vervallen we zonder omwegen in de clichés over het weer. “Er zijn geen seizoenen meer, mijnheer” is een boutade waar ik van huiver. Het zegt veel meer over mijn gesprekspartner dan over het seizoen in kwestie. Want wat zijn die seizoenen en wat loopt er fout?
De winters uit ons collectief geheugen roepen beelden op van metershoge bergen sneeuw, de zomers die van verdroogde, gele gazons. Uit een oude schoendoos rakelen we nog enkele verkleurde foto’s op, maar in ons geheugen zijn diezelfde beelden veel rijker. Breng die troosteloze gesprekspartner en het weer maar in verlegenheid en jongleer mateloos met de metafoor van de paaslelie. Want paaslelies bloeien jaar na jaar tussen begin februari en eind april, en gegarandeerd bloeien ze op Pasen. Zelf de paus kan ze niet van het bloeien afhelpen.

Wat er aan tuinreportages in alle magazines behoorlijk storend is, is dat ze allemaal op amper 3 maanden gemaakt worden om vervolgens 12 maanden aan een stuk ons een veel te eng beeld op te dringen. In de winter kan de lente en zomer niet snel genoeg komen, in het najaar en de winter lijkt het des te meer op alweer een jaar van gemiste kansen en gemis aan uitbundige bloei. Bij hoge uitzondering wagen sommige bladen zich aan kleurrijke herfstbeelden of ondergesneeuwde tuinen. Onafgezien van deze uitzonderingen reduceren we tuinen tot consumptiegoederen waarvan de houdbaarheidsdatum bijzonder beperkt is. Net zoals we in april geen kerstlichtjes kunnen bespeuren in de winkelrekken en geen chocolade paaseieren kunnen vinden in september.
Maar goede fotografen hebben een grondige afkeer van de zomer. Het licht is veel te fel overdag en ze zien zich telkens genoodzaakt om bij zonsopgang of valavond te werken bij milder licht. Vrij nefast wanneer je blauwe bloemen wil fotograferen, want die zien er opeens allemaal paars uit!

Met groter zekerheid weet ik dat alle beelden in dit boek, op enkele uitzonderingen na, in de donkerste periode van het jaar genomen zijn. Wie heeft het nog over dat foute seizoen? Een goede observatie en een gezonde dosis alertheid die noodzakelijk waren om de beelden te maken, bewijzen meteen het tegendeel. De landschaps-architecten hebben doelbewust gekozen om die oneindige variaties te vatten en u vooral de goede gewoonte bij te brengen om te blijven kijken. En als je al op een onbewaakt ogenblik die onafwendbare drang hebt om het beeld vast te leggen, doe het dan vooral om anderen ervan te overtuigen dat het inderdaad behoorlijk fout loopt met onze perceptie van het enige, juiste moment!

Deze tekst, aangevuld met sprekende beelden, kan u ook lezen in de publicatieAbsoluut Architectuur 03”, uitgegeven door what if…

Moka Express

Hoe lyrisch kan een levensgenieter worden als het over koffie gaat?

Sinds mijn bezoek aan de koffieplantage van Britt in Costa Rica zijn er een aantal regels die gerespecteerd dienen te worden. En zij die koffie (nog) niet weten te waarderen, moeten beslist verder lezen.

Een heerlijke kop koffie is het resultaat van 3 elementen: koffie, water en de juiste bereiding.

De juiste bereiding is zeer belangrijk, maar eenvoudig met een Bialetti! Dump die overprijsde expressomachines, yuppie Senseo’s en gemakzuchtige koffiezetapparaten en kies resoluut voor de essentie van het koffiemaken. Een authentieke Bialetti kost amper 25 euro, terwijl een Senseo minstens het drievoudige kost en een expressomachine al gauw het tienvoudige. Over koffiezetapparaten heb ik het al lang niet meer, dat is voor amateurs! Koffie zetten is niet iets dat je overlaat aan vernuftige toestellen, het is een ritueel dat je zorgvuldig en bewust dient uit te voeren.

Water is in onze streken geen probleem; het leidingwater in België is meer dan goed genoeg.

Koffie! Zoals bij alles zijn mengelingen te weren en bij koffie is het niet anders. Oploskoffie is handig in landen waar geen koffiecultuur is en enkel warm water rijkelijk beschikbaar is. Daarbuiten geldt maar één regel; 100% arabica, bij voorkeur geteeld op een hoogte boven 1000 meter.

dinsdag, mei 02, 2006

Terugblikken (7) - Mongolië



Rustende motorfietsen tijdens het jaarlijkse Naadamfestival.

Nu hoort U het eens van een ander (10)

“Er is helemaal geen hongersnood in Afrika” zei Gerbert van der Aa op 1 mei in “Wilde geruchten” op Radio 1.

Samengevat komt hier op neer dat we met onze giften vooral onszelf wat (laten) wijsmaken en de hulporganisaties een reden van bestaan geven. Lees hier zijn kritisch artikel dat verscheen in Trouw. Je kan het gesprek ook beluisteren via de website van Radio 1.