donderdag, februari 17, 2005

Aangeslagen

Gisterenmiddag was het nieuws binnengelopen dat Hugo de nacht voordien overleden was. Ik kende hem niet goed, maar het bleek een fijne kerel, waardige collega en gelukkige vader te zijn. Iets meer dan 6 maanden geleden was de diagnose gesteld, het verdikt luidde kanker. Sindsdien was hij op ziekteverlof…
Ik hoorde mannelijke collega’s vloeken en onrechtvaardigheid uiten en zag hen een traan verdringen. Even werd alle ernst opzij geschoven en gingen de gesprekken over “het leven”.

dinsdag, februari 15, 2005

There are always options

Ik ben het niet volmondig eens met sommige ‘posts’ op de site van Philippe, maar ik ben hem wel heel dankbaar. Sinds jaren heb ik een computer en telkens Bill Gates ons het paradijs beloofde, namen mijn vloektirades grotere proporties aan.
Eerst was er een banale 486 met Windows 3.11. Nadien een desktop van de tweede generatie met de versie 98. Toen die niet meer kon volgen, schafte ik me een zeer compact model aan met XP Home Edition. Wat vooruitgang heette, was doffe ellende. “Plug and Play” werd steevast “Plug and Pray”. De foutmeldingen haalden de top (“Kan uw document niet printen”, terwijl de printer de pagina vlekkeloos uitspuwde!). En als ik dan “Hulp” vroeg, was de eerste suggestie “ask a friend”!
Internet Explorer heb ik al jaren geleden aan de kant gezet. Ik opteer resoluut voor
Opera. Gratis, compacter en veel beter. Mails lees ik online en voor webmail raad ik u op zijn minst Lycos aan. Gratis en 5 MB kapaciteit, niet die armtierige 2 MB van Hotmail (Mircrosoft).

Sinds deze avond ben ik de fiere bezitter van een volledig installatiepakket van Linux Suse 9.0 Professional. Het zal u leren mij te behandelen als een volgzame idioot, B.G. !
U hoort nog van mij.

maandag, februari 14, 2005

Rood licht

De eerste keer denk je dat het hoog tijd wordt voor dat jaarlijks bezoek aan de oogarts, maar bij nader toezien is het heel geslaagd. Sinds enkele dagen is het ook aanvaardbaar om in Brussel iets langer aan het rood licht stil te staan.
Iemand heeft de rode lichten tot hartjes omgevormd.
Subtiel en verrassend.

woensdag, februari 09, 2005

Wetenschappers

Ze zoeken en komen dan tot bevindingen die ze als waarheden de wereld insturen...

Na een “grondige” studie zijn die wetenschappers erin geslaagd om te kunnen bepalen wanneer iemand volwassen wordt. Ja, het gaat dus wel degelijk over het bepalen van de grens tussen jeugd en volwassenheid!
Vroeger was dat eenvoudig, op je trouwdag werd je volwassen, punt uit. Maar omdat het jonge volkje niet meer trouwt, is er een probleem. Want zij die niet trouwen, hebben ook recht op volwassenheid!

Hun conclusie is heel simpel: op het moment dat je vroeger naar bed gaat, ben je volwassen.

De vette jaren zijn voorbij !

Met deze niet mis te verstane boodschap zette “The Edukators”, een film van Hans Weingartner, meteen de toon. Niet eens ‘deftig’ Engels wist de enige germanist onder ons op te merken. In het Nederlands zou “de (her)opvoeders” de beste benadering zijn.

De avond was er om er ons aan te herinneren dat we exact één jaar geleden die enkele vlucht richting Azië namen. Nagenietend van de goede tijden en toch ook even stilstaan bij de ellende van de tsunami, die wellicht het paradijselijk eiland Koh Lipe van de kaart veegde.

Het verhaal van 3 jonge Berlijnse activisten die verwarring en vooral angst zaaien door bij rijkelui in te breken en de boel grondig te herschikken. Elke gelijkenis met bestaande personen berust op louter toeval, lees je bij de eindaftiteling. Ze stelen niks, laten enkel chaos en één boodschap achter, kortom een symbolische actie. Tot ze door samenloop van omstandigheden in een gijzelingsdrama verzeild geraken. Het heeft meer weg van een ongeplande vakantie als blijkt dat er ook nog wederzijdse sympathie is tussen gijzelnemers en gegijzelde. Schijn bedriegt, want ondanks de vlotte afloop, is het voorlaatste beeld keihard. “Mensen veranderen niet!” is het bericht op een muur van de lege flat.

We stellen vast dat er ondertussen wel wat veranderde, maar dat we ten opzichte van elkaar nog steeds dezelfde zijn. Sporadische momenten van filosofische aard, verder komen we niet. Vage plannen voor een nieuwe reis.

Het laatste beeld toont de 3 acteurs rustig slapend in een ruim bed, verweg van huis. Niet onmiddellijk het beeld dat wij overhielden van onze nachten in een veel te kleine tent in Mongolië.
Of toch?


maandag, februari 07, 2005

Doorgeefpoëzie

Ik kreeg het stokje (een initiatief van Herman's Wereldkeuken) en nu is het aan de volgende...

Ik ben vannacht verdronken
in een zee van sterrenlicht.
De maan was licht beschonken.
Voor haar lippen ben ik toen gezwicht.

Ik wou deze morgen verdringen
Met een weervrouw op de achtergrond


...