Grappenma(e)ker

In de staminee “Ancien Laeken – Oud Laken” aan de Emile Bockstaellaan in (hoe kan het ook anders, Laken) is de patron uiteraard vlot tweetalig. Zijn gevoel voor humor is niet van het hoogste niveau en je weet met zekerheid dat hij al minstens twee decennia lang uit dezelfde voorraad put. De macht der gewoonte is genadeloos.

De dagschotel, vraag ik. “Dei was goe!”. Enkel op de middag dus. Dan maar bouletten in tomatensaus en rundsbrochetten. Met frieten! De kaart is beperkt, maar geen gebrek aan klassiekers; konijn, stoemp, spaghetti bolognaise en ga zo maar door. Enkel op vrijdag zijn er mosselen. Een goede gewoonte.

Hij komt met de twee borden; de bouletten met frieten en de brochetten zonder frieten. En mijn frieten? “Vruuger zettek dei eup mijne keup, maar eu oer wurd da zeu vettig van, neu duunek et in twie kier”. Dat was geen goede gewoonte!

En dan vraag ik de rekening. Die komt even snel als het eten, maar dat wist hij ook. “Das teinigste da iel rap goet!”. Een afsluiter van formaat, niet? Die man houdt het nog minstens 20 jaren vol, dankzij of ondanks goede gewoontes.