Nu leest U het eens elders (12)

“Een paar lichtpuntjes zijn voldoende om aan een willekeurig leven de illusie van een parabolische betekenis te verlenen. Lichtpuntjes, ogenblikken waarin we onze zekerheid hebben opgegeven en onszelf hebben losgelaten. Als het lichaam een testballon wordt en de orkaan nog geen oog heeft. Met het klimmen der jaren komen ervaring en reflectie oneindig dicht bij elkaar te liggen, tot ze praktisch gelijktijdig het lichaam sturen. Het hoogste gebod van dit koppel is: onoverzichtelijke risico’s voor het lichaam vermijden. Het bewust buiten werking stellen van dat gebod, bij mannen van tussen de veertig en vijftig lichtvaardig midlifecrisis genoemd, is niet alleen een sterk verlangen naar bevestiging, maar ook, in tot nu toe onderschatte mate, de uiting van een verlangen naar de dood – het is niets anders dan een laten we zeggen natuurlijke en maatschappelijk geaccepteerde vorm van een geestesziekte. De menselijke oergemeenschap gebruikte zo’n gedragspatroon misschien om krijgers wier krachten taanden nog één keer zo effectief mogelijk te gebruiken en ze vervolgens te elimineren.”

Uit “Pijn” van Helmut Krausser

Op zoek naar een aanvaardbare link naar de schrijver, stuitte ik op deze zin; “een gecomprimeerde vertelling over angst, lust, macht, het geheim van de psyche en de behoefte – tegen beter weten in – te willen weten of te willen verklaren.”

Toen bleek dat Venus en Mars aan de wodka hadden gezeten…

Wat u vanuit uw makke zetel afgelopen dinsdag allemaal mistte, kan u in dit verslag nalezen. Maar ook elders vindt u rake woorden. En indien u van oordeel was dat woensdag een hoogdag moest zijn, leest u bij deze waarom het dat niet geworden is. Voltooid verleden tijd heeft nooit de pretentie gehad rechtvaardig te zijn.

Alzheimer slaat toe (3)

Amper een maand gepensioneerd en de “werknemer van de eeuw” houdt het voor bekeken en trekt naar het hiernamaals. De prestatiemaatschappij wil ons nog steeds doen geloven dat werken gezond is!

Arme Joe

Over de feiten (een MP3-roofmoord in het Brusselse Centraal Station bij klaarlichte dag) kon je de afgelopen dagen bijzonder veel lezen in de kranten, maar de politiek houdt zich opmerkelijk afzijdig. Het enige politieke signaal komt van familie en vrienden van Joe, die uitgesproken afkerig zijn om hem op te voeren als een martelaar.

De enkele vierkante meters in het Centraal Station waar je even kan stilstaan bij Joe’s dood zijn bestrooid met bloemen, kaarsen en teksten in het Frans(?). Het besef dat Joe helaas het ongelukkig slachtoffer van een ontsporende samenleving is, wordt er des te treffender gevoed.

Gehaaste passanten hebben niets opgemerkt omdat ze te veel bezig waren met hun reistijd tussen kantoor en thuis te reduceren tot noodzakelijk kwaad, terwijl de allochtone ouders meer heil zien in het regelmatig bezoeken van moskeeën en theehuizen dan één blik te werpen op de realiteit van de straat.

Als veiligheidsexperts van dit land er zo stellig van overtuigd zijn dat veiligheid niet alleen een zaak is van de politie, moeten ze ons maar eens uitleggen hoe we daartoe kunnen bijdragen. Wraakroepend zijn ook de uitlatingen van sociologen en psychologen die bevestigen dat het feit dat omstaanders niet reageren “normaal” is.
Wordt het niet dringend tijd dat we ophouden met te jammeren over “veiligheid” en we onszelf verplichten tot het nemen van onze “verantwoordelijkheid”?

Alzheimer slaat toe (2)

Een verzekeringsmaatschappij heeft onlangs de moeite genomen om uit eigen portefeuille de waarheid te achterhalen. Ze zijn er snel achter gekomen dat 70% van alle ongevallen het gevolg is van een verkeersovertreding! Ondanks het feit dat iedereen een rijexamen aflegde, blijkt het bijzonder slecht gesteld te zijn met de parate kennis van het verkeersreglement. Vergeten?

Doe de test! U krijgt 20 vragen voorgeschoteld en 20 seconden de tijd om uit de 3 mogelijke antwoorden te kiezen. Om te “slagen” moet je minstens 14 vragen correct beantwoorden.

Bij een eerste poging hebben de 20 seconden mij geveld, maar de tweede poging (met andere vragen) was goed voor 15/20. Geslaagd! Je maakt bovendien kans om één jaar gratis verzekerd te zijn. Nu rest me enkel nog deel te nemen aan een wedstrijd waar ik een auto kan winnen.

Wit/zwart

Ergens op het strand in Zanzibar, een momentopname.

20 jaar later

Ik ben niet de persoon die staat te springen om reunies te organiseren, laat staan er op aanwezig te zijn. Tot voor kort maakte ik me de bedenking dat ik geen nood had om mensen terug te zien die ik al die jaren niet meer zag. Het idee van een reunie riep alleen maar een hoop pijnlijke vragen op:

- Wat hebben we elkaar opeens te vertellen?
- Vanwaar die plotse behoefte om elkaar opnieuw te zien als we al die jaren niet eens de moeite namen om de contacten te onderhouden?
- Wil ik me een avond onderdompelen in vergane glorie, sterke verhalen van destijds en heroisch terugblikken?

Kortom, veel te veel vragen, stuk voor stuk ernstige bedenkingen, en geen nood aan nostalgie.
Zo vatte ik het jaren geleden voor mezelf samen toen enkele oud-medestudenten opperden om de “bende” van destijds samen te roepen. Uiteindelijk is er niks van in huis gekomen, maar enkele van die personen zie ik op onregelmatige tijdstippen en dan hebben we het over het “nu”, niet of bijzonder weinig over dat verleden, hoewel het enige band schept.

Amper een maand geleden ontving ik een uitnodiging voor een samenkomst met oud-collega’s van exact 20 jaar geleden. Destijds als student werkte ik de weekenden in een restaurant en samen met enkele vaste medewerkers vormden die studenten een “hechte” groep. We werkten keihard, sloten de keet iets na middernacht en gingen daarna op zwier. De volgende ochtend waren we allen paraat voor alweer een zondag in de hekseketel. We verdienden een aardige cent en de sfeer was optimaal.

Enkele weken geleden, op een zaterdagavond, zat ik met 8 oud-collega’s samen en het werd een memorabele avond. Voor herhaling vatbaar!

Elegantie

Vorige zomer in het Nationaal Park van Ruaha (Tanzania) zijn de giraffen in mijn achting gestegen. Deze foto bevestigt enkel hoe statig deze dieren wel zijn. Hun elegante manier van bewegen is niet vast te leggen op foto en helaas kan je het in de dierentuin ook niet aanschouwen, want daar hebben ze onvoldoende ruimte. Reden te meer om Afrika nooit te bannen uit uw lijst van mogelijke vakantiebestemmingen.

Voorzetsels

Kunnen we met zijn allen een halt toeroepen aan het foutief gebruik van voorzetsels? Voorzetsels horen helemaal niet op het einde van een zin. Hoog tijd om dat pseudo-intellectueel gewauwel uit onze wereld (taal) te bannen. De Nederlandse taal zal u eeuwig dankbaar zijn.

Ik stel voor dat iedereen vanaf heden bijzonder alert is tijdens gesprekken en elke persoon die het waagt om daartegen te zondigen een “boeh” krijgt. Hoor je dus een collega of manager iets verkondigen in de aard van “…naar de medewerkers toe”, dan geef je die meteen de volle laag.

Terugblikken (6) - Zanzibar

Nu Pasen in zicht is, wordt het hoog tijd om voor de zomervakantie een waardige bestemming te bepalen. Hoewel er nog geen definitief plan is, zijn er wel al een aantal mogelijke bestemmingen aangestipt. Tot zover is terugblikken niet schadelijk. Zanzibar!