Nu leest U het eens elders (12)

“Een paar lichtpuntjes zijn voldoende om aan een willekeurig leven de illusie van een parabolische betekenis te verlenen. Lichtpuntjes, ogenblikken waarin we onze zekerheid hebben opgegeven en onszelf hebben losgelaten. Als het lichaam een testballon wordt en de orkaan nog geen oog heeft. Met het klimmen der jaren komen ervaring en reflectie oneindig dicht bij elkaar te liggen, tot ze praktisch gelijktijdig het lichaam sturen. Het hoogste gebod van dit koppel is: onoverzichtelijke risico’s voor het lichaam vermijden. Het bewust buiten werking stellen van dat gebod, bij mannen van tussen de veertig en vijftig lichtvaardig midlifecrisis genoemd, is niet alleen een sterk verlangen naar bevestiging, maar ook, in tot nu toe onderschatte mate, de uiting van een verlangen naar de dood – het is niets anders dan een laten we zeggen natuurlijke en maatschappelijk geaccepteerde vorm van een geestesziekte. De menselijke oergemeenschap gebruikte zo’n gedragspatroon misschien om krijgers wier krachten taanden nog één keer zo effectief mogelijk te gebruiken en ze vervolgens te elimineren.”

Uit “Pijn” van Helmut Krausser

Op zoek naar een aanvaardbare link naar de schrijver, stuitte ik op deze zin; “een gecomprimeerde vertelling over angst, lust, macht, het geheim van de psyche en de behoefte – tegen beter weten in – te willen weten of te willen verklaren.”