De vette jaren zijn voorbij !

Met deze niet mis te verstane boodschap zette “The Edukators”, een film van Hans Weingartner, meteen de toon. Niet eens ‘deftig’ Engels wist de enige germanist onder ons op te merken. In het Nederlands zou “de (her)opvoeders” de beste benadering zijn.

De avond was er om er ons aan te herinneren dat we exact één jaar geleden die enkele vlucht richting Azië namen. Nagenietend van de goede tijden en toch ook even stilstaan bij de ellende van de tsunami, die wellicht het paradijselijk eiland Koh Lipe van de kaart veegde.

Het verhaal van 3 jonge Berlijnse activisten die verwarring en vooral angst zaaien door bij rijkelui in te breken en de boel grondig te herschikken. Elke gelijkenis met bestaande personen berust op louter toeval, lees je bij de eindaftiteling. Ze stelen niks, laten enkel chaos en één boodschap achter, kortom een symbolische actie. Tot ze door samenloop van omstandigheden in een gijzelingsdrama verzeild geraken. Het heeft meer weg van een ongeplande vakantie als blijkt dat er ook nog wederzijdse sympathie is tussen gijzelnemers en gegijzelde. Schijn bedriegt, want ondanks de vlotte afloop, is het voorlaatste beeld keihard. “Mensen veranderen niet!” is het bericht op een muur van de lege flat.

We stellen vast dat er ondertussen wel wat veranderde, maar dat we ten opzichte van elkaar nog steeds dezelfde zijn. Sporadische momenten van filosofische aard, verder komen we niet. Vage plannen voor een nieuwe reis.

Het laatste beeld toont de 3 acteurs rustig slapend in een ruim bed, verweg van huis. Niet onmiddellijk het beeld dat wij overhielden van onze nachten in een veel te kleine tent in Mongolië.
Of toch?