Zonder gif

Het was al meteen een schot in de roos om het Koninklijk Circus in volle glorie te aanschouwen, hoog op het balkon gezeten met het beste uitzicht op het podium. Afgelopen dinsdag speelde Marianne Faithfull een herkansing, want het voorbije najaar moest ze omwille van oververmoeidheid afzeggen. Haar oprechte excuses werden in dank aangenomen, maar het werd helemaal geen herkansing, eerder een krachtige samenvatting van 41 jaren muziek, zonder teveel op een ‘best of’ te gaan lijken.

Na twee nummers, onder andere uit ‘Before the poison’, brak alles open met ‘Falling from grace’. Vanaf dan volgden nummers uit verschillende periode elkaar naadloos op. ‘The ballade of Lucy Jordan’ en ‘Working class hero’ schitterden nog steeds en de teksten hebben sinds 1979 niet moeten inboeten aan relevantie, integendeel. Erkentelijkheid liet ze weerklinken met ‘As tears go by’ en ‘Sister Morphine’. Afsluiten deed ze met ‘Crazy Love’, een heel mooi nummer, geschreven met Nick Cave. Het enige bisnummer was het onvermijdelijke ‘Broken English’.

Ze is in volume aanzienlijk toegenomen, maar heeft nog steeds die glasheldere, doorrookte stem. Kortom, Marianne Faithfull is een oudere dame die nog lang en zonder schroom het podium mag betreden.