Schaf de bejaarden af !

Pinkstermaandag was voor onze zuiderburen helemaal geen dagje vrijaf, integendeel, zij moesten ‘gratis’ werken. De aanleiding van dit initiatief waren een tiental bejaarden die de hitte van de voorbije zomer niet overleefden. Ik zie het onze Steve “gratis” Stevaert nog niet verkondigen na een desastreus weekend met ettelijke dodelijke verkeersslachtoffers!

De titel, ik schreef het destijds, in mijn opstandige puberteitsjaren en naar aanleiding van een cartoon in "De Zwijger" (het satirisch weekblad van wijlen Johan Anthierens) op het bord in de klas.

Maar ik moedig alle jonge wolven en wolvinnen aan om aanstaande maandag de centrumlanen van onze hoofdstad in te nemen en “schaf de bejaarden af!” te scanderen.

Zowaar, met 2 volwaardige gepensioneerde ouders, steun ik deze actie. Het zijn lieve mensen, laat daar niet de minste twijfel over bestaan. En u, aandachtige lezer, kent wel tientallen personen die voldoen aan hetzelfde criterium. Maar de wijze waarop we in onze maatschappij omgaan met ‘gepensioneerden’ kan ik niet goedkeuren. Waarom mogen zij gratis op het openbaar vervoer en krijgen ze royale reducties in de bioscopen en alle cultuurtempels van dit land?
Die generatie heeft sinds de ‘golden sixties’ een aardige spaarpot kunnen vullen en de beleggingen die ze toen deden, leveren hen vandaag een onvoorstelbare meerwaarde op. Bovendien betalen wij werkenden hun pensioen en we kunnen alleen maar hopen dat hetzelfde principe gehanteerd wordt tegen de tijd dat wij deze zalige leeftijd bereiken. Maar de feiten bewijzen het tegendeel, dit is alles behalve hoopvol, zeg maar eerder verontrustend!

Op het internet doet een ‘grap’ de ronde die de omgekeerde carrière aankaart en ik kan deze gedachtegang volledig onderschrijven. Waarom krijgen die bejaarden een gouden horloge en een gouden handdruk? Draai de feiten eens om en al snel kom je tot de vaststelling dat dit onaanvaardbaar is. Je zou dat gouden horloge en die handdruk moeten ontvangen bij aanvang van je carrière.
Jongeren starten met werken aan hongerlonen, terwijl ze een dwang voelen om actief deel te nemen aan het socio-culturele leven. Helaas beschikken ze op dat ogenblik niet over genoeg middelen om het zomaar uit te geven. En later, veel later, op een punt in hun leven, dat ze er niet meer de dwingende behoefte aan hebben, krijgen ze het verdomme voor niks, bijna gratis.
Sinds mister ‘gratis’ de lakens uitdeelt, wijzen alle objectieve cijfers er op dat de bejaarden, gratis, de tram of bus nemen voor één halte. Hun lichamelijke conditie neemt stelselmatig af en het openbaar vervoer is niet populairder bij de gewone bevolking. Integendeel, de auto is nog steeds koning in het land van die blinde keizer.

Vandaar mijn oproep, schaf het gratis af, schaf de bejaarden af en dit, allemaal, onvoorwaardelijk!