woensdag, juni 08, 2005

Kanttekening

Niet zonder toeval ben ik op de blog van (pdw) verzeild geraakt en constateerde dat hij bijzonder veel commentaren oogst. Uit pure nieuwsgierigheid heb ik die commentaren gelezen, maar al heel snel werd het mij duidelijk, ik moet helemaal niet jaloers zijn, integendeel.
Het bevat scheldtirades, niet zeggend gelul, af en toe een schouderklopje en bij hoge uitzondering een ter zake doende bedenking. En (pdw) komt bijzonder weinig tussen. Ja, wat heb je er (dan) aan?

Hetzelfde geldt voor die superblog van Dominiek, dat kan je met moeite volgen, laat staan lezen. Daar is ook de eenheid een beetje zoek, veel teksten kunnen me echt niet boeien.
Ik doe het voorlopig nog alleen en op mijn eigen ritme. Als het goed is, lees of hoor ik het wel. En zonder commentaren kan ik ook overleven. Trouwens, die commentaren zijn onmogelijk in te schatten. Soms denk ik, hier breekt het los, maar dan blijft de teller op ‘nul’ staan. En dan?

2 reacties:

Anonymous Anoniem zei...

Ik maak mijn log geheel voor mezelf. Dat ik het publiceer op internet heeft een disciplinerend effect: het is anders te schrijven met de gedachte dat het gelezen zou kunnen worden dan alleen voor mezelf. In het begin probeerde ik afstand te bewaren, maar ik merk steeds sterker dat ik met lezers in gedachte schrijf.
Gelezen worden vind ik uiteindelijk toch wel belangrijk, meer dan het krijgen van reacties. Maar soms zit er een reactie tussen waar ik echt blij mee ben. Daar doe ik het voor.

8/06/2005, 20:27  
Blogger Luc zei...

@ jwl: jouw heel oprechte reactie waardeer ik. Ik heb jouw blog uitvoerig gelezen en moet jou feliciteren! Gelezen worden is uiteraard een goede stimulans en die waardevolle reacties zijn mooie extra's.

@ iedereen: de link naar "jwl" is http://home.hetnet.nl/~elconius15/index.html

8/06/2005, 21:53  

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage