Wind in de draden

It’s a wild stretch of land
Such a sad place to be
When the night comes heavy down
And the sands turn to sea
Many saints have lost their love
Many pilgrim died unseen
In that wild stretch of land
In that fire to be free

Patrick Wolf op “Wind in the wires” (2005)

Door de Britse pop-pers op handen gedragen en ergens in een programmaboekje tussen PJ Harvey en Stockhousen gesitueerd. Hij komt aardig in de buurt van die andere ontdekking, de IJslander Mugison, weliswaar met veel minder elektronica. Gisteren speelde hij in de AB met een anonieme drummer verrassend sterk bijna alle nummers van zijn recent album. En dat was nog maar de openingsact van een avondvullend programma voor fijnproevers!

Op die cd speelt hij een volledig orkest in zijn eentje (Violin, Viola, Grand Piano, Plucked/Prepared Piano, Vocal Chords, Bariton and Soprano Ukuleles, Kantale, Mountain Dulcimer, Farfisa Painorgan, Farfisa Transivox Electronic Accordion, Piano Accordion, Guitar and Bass Guitar, Kawai SX-240 and 100-P synthesisers, Bodhran, Re-programmed Wild Electricity, Re-sampled found sounds and various percussion). Enkel de klarinet en de vrouwelijke koorstemmen kon hij zelf niet aan! Hoezo?

Meer dan een aanrader.