zondag, april 03, 2005

Geen treurnis over een lege stoel

Vrijdag kon je al lezen dat de berichtgeving in de media de komende dagen zich enkel en alleen zou concentreren op laatste uren van Karol Wojtyla. In Italië werden alle sportwedstrijden van het weekend preventief afgelast, terwijl de regionale verkiezingen gewoon doorgingen. Of hoe belangrijke zaken die dreigen niet voldoende aandacht te krijgen, maar beter uitgesteld kunnen worden.

Een oude, zieke man die op een ondemocratische wijze enorm veel macht toebedeeld werd, kreeg de laatste dagen alle aandacht. Voor een positief relaas van zijn leven en werk, kan je vertrouwen op de kwaliteitskrant De Standaard . Het wordt afwachten tot maandagochtend om een eerste kritische noot te lezen.

Misschien een beetje oneerbiedig, maar alvast deze onvolledige opsomming van wantoestanden die nu in stilte opzijgeschoven worden, onder het mom van “over de doden geen kwaad”.

Democratisch is het Vaticaan allerminst; zowel de wetgevende, de uitvoerende als de juridische macht berusten bij één persoon, de paus. Dat die man in hoogsteigen persoon bijgedragen heeft tot de val van de totalitaire (lees: communistische) regimes en daarbij zijn eigen instituut nog in macht heeft doen toenemen, lees je (voorlopig) nergens. Hij “regeerde” zowaar over meer dan 1 miljard katholieken!

Eén van zijn verdiensten is dat hij de financiën van het Vaticaan weer op positief bracht. Hoe en ten koste van wie of wat, wordt helaas niet toegelicht. De Vaticaanse euro wordt, sinds de uitgifte in 2002, aan woekerbedragen verhandeld onder verzamelaars.

Hij heeft zich schijnbaar ingezet voor de wereldvrede, maar dan in hoofdzaak onder de vorm van een wereldomvattende “nieuwe evangelisatie”. Aan de meest elementaire, christelijke waarden heeft hij zonder enige schroom, verzaakt. Zowel de vreselijke slachtingen in het voormalige Joegoslavië als de klassenstrijd in Rwanda heeft hij door de vingers gezien. Dankzij hem sterven nog steeds jaarlijks te veel mensen in de armste gebieden aan een ziekte die met een eenvoudig rubbertje te voorkomen is.

Hij heeft een verzoening tussen de katholieken en de joden aangemoedigd, maar de Palestijnse kwestie gemeden. Zijn oecumenische betrachtingen hebben zich beperkt tot de ruimere christelijke religies, want de islamieten en de boeddhisten heeft hij genegeerd. De inval van de Amerikanen in Afghanistan en Irak werden nooit veroordeeld. Heet dat “zich inzetten voor de wereldvrede”?

De media bericht niet over het feit dat het hier om een conservatief, hopeloos verouderd en bijwijlen misdadig bastion (instituut) gaat dat zowaar in stand gehouden wordt zonder dat iemand het recht van bestaan ervan in twijfel durft trekken. We gaan allemaal prat op ons ruimdenkendheid, onze hoge tolerantiegraad, maar gruwelen van wantoestanden. De Kerk is één van die wantoestanden waar we ons eens dringend over moeten bezinnen. Weg die tolerantie en ruimdenkendheid ten opzichte van bekrompen instituten!

2 reacties:

Blogger Ann zei...

U vergeet zijn homofobie....

4/04/2005, 21:21  
Blogger Luc zei...

Onvolledige opsomming schreef ik. Want ik had het (nog) niet over de rol van de vrouw, de laatste benoemingen (op 31/3) en de geheimzinnige kardinaal, abortus, ...enz.

7/04/2005, 01:44  

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage