't Was weer woensdag

Elke woensdag, om de 2 weken, belt ze aan. Het is dan 8 uur ‘s morgens.
Met een ochtendlijke opgewektheid wuift ze me in een flits een “bonjour monsieur” toe. Dan verdwijnt ze voor een korte verkleedbeurt naar het toilet. Even later dringt ze de keuken binnen en neemt de nodige attributen van het rek. Volgens een vast patroon gaat ze langsheen alle vertrekken van dit appartement. Verzet alle losstaande meubels, veegt sporen weg, spreidt een appelsienengeur uit en zet de dingen min of meer terug op hun plaats.
Ze drinkt de koffie die ik haar schenk vanwege “plus tard”, koud. Als alles achter de rug is, trekt ze haar warme jas aan en ik wuif haar uit “à la prochaine”. Mijn Poolse kuisvrouw is weer 30 euro rijker.