Dictaturen in een democratie # 2
De dictatuur van de dwangmatige persoonlijkheid herken je snel bij personen die te perfectionistisch ingesteld zijn. Een verzorgd uiterlijk is hun handelsmerk, maar ondanks dit verfijnd voorkomen blijven het ‘grijze’ muizen.
Hun leven is helemaal niet saai, het is georganiseerd.
Het ordenen is niet neurotisch, maar praktisch.
Het onder controle houden van elke handeling heet niet obsessie, maar comfort.
Hun gierigheid is gestoeld op voorzienigheid.
Wetten en regels dienen gerespecteerd te worden.
Lijstjes maken zijn een doel op zich, het zijn geen hulpmiddelen voor een aftakelend geheugen.
Eten doe je niet omdat je honger hebt, maar omdat het etenstijd is.
Stofzuigen doe je niet omdat het vuil is, maar omdat het al een week geleden is.
Chaos is vunzigheid.
Slapen doe je het best in je eigen bed.
…
Hun leven is helemaal niet saai, het is georganiseerd.
Het ordenen is niet neurotisch, maar praktisch.
Het onder controle houden van elke handeling heet niet obsessie, maar comfort.
Hun gierigheid is gestoeld op voorzienigheid.
Wetten en regels dienen gerespecteerd te worden.
Lijstjes maken zijn een doel op zich, het zijn geen hulpmiddelen voor een aftakelend geheugen.
Eten doe je niet omdat je honger hebt, maar omdat het etenstijd is.
Stofzuigen doe je niet omdat het vuil is, maar omdat het al een week geleden is.
Chaos is vunzigheid.
Slapen doe je het best in je eigen bed.
…
gepost door Luc op
15.11.04
3 reacties:
Dansen doe je enkel per twee, bij gala-gelegenheden, volgens de ingestudeerde pasjes en met uitgestreken gezicht.
Een dwangmatige persoonlijkheid gaat altijd terug even naar boven om te checken of ie het gasvuur heeft uitgedraaid. Dit om te voorkomen dat zijn appartement ontloft als hij terug binnenkomt. Ach, hebben we niet allemaal neuroses en maakt het ons tegelijkertijd niet onmetelijk oncharmant maar ook menselijk?
Of net charmant, maar een beetje onredelijk (onmenselijk). Alhoewel...
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage