Dictaturen in een democratie # 8

De dictatuur van het afval sorteren is eerlijk gezegd toch maar een vieze boel. De tijd dat er mensen op het vuilnisbelt op zoek gingen naar bruikbare zaken of etensresten, is in ons ogen al heel lang geleden. Komt het dan af en toe nog eens in beeld, dan gaat het vooral over "onderontwikkelde" gebieden. Een wetenschappelijk onderzoeker in een nabije toekomst zou wel eens tot de vaststelling kunnen komen dat afval sorteren "aanzienlijke schade aanricht aan het gezichtvermogen, vooral een handeling is van analfabeten en het geheugen zwaar aantast".

Tegenwoordig houdt elke "beschaafde en plichtsbewuste" burger er een complex sorteersysteem op na. Omdat ons gezichtsvermogen stelselmatig afneemt, worden de verschillende soorten afval met een kleurcode aangegeven. Voor ons eigen comfort installeerden we in de plaatsen waar we bijzonder veel afval produceren, recipiënten met gekleurde deksels. Op de verpakkingen staan helaas niet altijd dezelfde kleurcodes, maar de consument krijgt overduidelijke pictogrammen aangereikt.
Omdat het bovendien een steeds complexere materie wordt, die we met onze beperkte geheugencapaciteit helaas niet continue kunnen memoriseren, bestaan er handige lijstjes. Die lijstjes maken gebruik van de respectievelijke kleuren en worden op de koop toe nog aangevuld met andere pictogrammen.

Kortom, we toveren onze keuken, achterkeuken of koer om tot een waar stort! Plichtsgetrouw raadplegen we de bijhorende kalender om op de juiste dag en uur de "juist" zak buiten te zetten. We vegen ons katholiek schuldgevoel in de juiste zak met de illusie dat het allemaal wel op de juiste plaats terecht komt en voor het overgrote deel recycleerbaar is. De lijstjes stimuleren ons om "het zo goed mogelijk te doen"!

Tot voor kort bleef het anarchistische Brussel gevrijwaard van deze praktijken en kon je al het afval in een anonieme vuilniszak op straat zetten. Sinds enige tijd moet je dure zakken kopen, waarin je alle afval kwijtgeraakt. Sorteren is hier vooralsnog geen neurose.

Een vergelijkend onderzoek, uitgevoerd in 1996 en 2000, toonde aan dat de gemiddelde Vlaming op 4 jaar tijd behendiger werd in het sorteren, maar gelijktijdig ook aanzienlijk meer afval produceerde. Samen met u, kijk ik uit naar de resultaten van het onderzoek van 2004!