Het geluid van de stad

Ik loop met een zak leeggoed naar het pleintje waar de glasbak staat en bij het droppen van de eerste fles springen twee kerels met plumeauachtige microfoon en bandrecorder van achter die glasbak. De angst maakt zich even meester van mij als ik bedenk dat er ook nog een derde komt opdagen met een grote camera op de schouder. Gelukkig blijft die derde afwezig (of buiten beeld). Dan toch geen reportage over de marginale stedeling.

Ze vragen of ze het geluid van die vallende en brekende flessen mogen opnemen.

De microfoon wordt heel dicht bij het inwerpgat geplaatst en op hun teken laat ik fles na fles zachtjes vallen. Ik hou mijn adem in en bij de laatste fles gebaar ik dat de zak leeg is.
Wat gaan ze hiermee uitvoeren? Ze lichten toe dat ze meewerken aan een kortfilm die in de stad gedraaid wordt en nemen hiervoor geluiden van de stad op; claxonnerende auto’s, een politiesirene, …
Ik heb nooit geweten dat brekend glas een uniek geluid van de stad is.
Waarom staat er dan in elk dorp een glasbak; grootheidswaanzin of kleinburgerlijk?