Garmin Quest GPS

Linda is het type co-piloot die je zelf je grootste vijanden niet toewenst, gewoon omdat je weet dat ze hen niet eens in de woestijn kan leiden. Kortom, Linda en kaartlezen gaan niet samen. Ze weet het en geeft haar onkunde zelf grif toe. Als bewuste, jonge dame kocht ze zich dus zo’n Garmin Quest GPS, het toestel dat je belooft nooit meer verkeerd te gaan, lopen of rijden.

Laatst zouden we samen ergens heengaan en ze had mij als passagier geduld. Ik werd ontslagen van al mijn kunde om kaarten te lezen én tijdig de juiste aanwijzingen te geven, we zouden blindelings vertrouwen op haar Garmin. Garmin loodste ons langsheen straten in dorpen en gehuchten die we niet eens bij naam kunnen benoemen. En zelf bij de ingang van de iets grotere stad kregen we perfecte aanwijzingen. Linda had netjes de eindbestemming ingegeven en mijn kritische blik had geen fouten kunnen vaststellen.

Tot we, volgens mijn intuïtie, onze eindbestemming naderden. Keer op keer reden we onszelf vast op een voetgangersstraat. Na 3 volwaardige pogingen had ik veel zin om het toestel uit het raam te gooien. Linda kreeg het gevoel bedrogen te zijn. Ze nam het ‘onding’ ter hand, ik zag haar alle knopjes indrukken, selecteren, bevestigen, toen ze tot de vaststelling kwam dat ze bij de instelling van ‘vervoersmiddel’ de optie ‘voetganger’ had geselecteerd.