Dictaturen in een democratie # 4
De dictatuur van veiligheid slaat angstwekkend om zich heen. Je kan geen dagblad meer openslaan of ze hebben het erover. Je leest er hoe belangrijk veiligheid wel is voor het collectief welzijn, hoe er met man en macht gewerkt wordt aan een veiligere maatschappij. “Van zodra veiligheid onze grootste bekommernis wordt, is het ook het grootste gevaar” las ik in ‘Kunst en leugens’ van Jeanette Winterson. Jeanette slaat nagels met koppen!
We vaarden tussen de rotsen van Halong Bay, Vietnam, toen Chris, een gepensioneerde Engelsman, zei dat de wagens vroeger zo veilig waren dat je geen veiligheidsgordel diende te dragen. Ook het dragen van een helm was toen voor motorrijders niet denkbaar. Moeders mochten zelf roken en drinken tijdens hun zwangerschap!
We zaten op een open boot, de reling was ooit een slap koordje, maar door de tijd vergaan, de reddingssloepen werden ooit geplaatst, maar hadden een nuttigere bestemming gekregen, het vaartuig was wellicht niet eens zeevaardig. Tegenwoordig zie je fietsers rijden met een soort fruitmand op hun hoofd, dragen ze net dezelfde vestjes als die mannen van de vuilkar en aan hun arm hebben ze een eenzijdig pinklicht hangen. “Slaan die altijd linksaf”, merk ik op?
Gisteren las ik in het magazine van een consumentenvereniging dat de moderne wagens niet veilig zijn voor zwakke weggebruikers. Is dat ooit de bedoeling geweest, vraag ik mij dan af? Het magazine staat vol met zulke onzin en in bijna elk gesprek met ‘wat heet een fatsoenlijke burger te zijn’ komt het onderwerp veiligheid als een sluipend gif aan bod. Die bekommernis om veiligheid is echt ziekelijk en totaal ongepast.
“Je ziet het verkeerd” hoor ik een ietwat oudere man zeggen, “het heeft allemaal te maken met het afschuiven van verantwoordelijkheid”. “Gaan ze dan echt voorbij aan de essentie van die zogenaamde veiligheid” vraag ik. “Natuurlijk”, beaamt hij.
Val nu dood, denk ik. Al die maatregelen om ons het leven ingewikkelder te maken, die ellendige veiligheidscoördinatoren die enkel uit zijn op een royale commissie, die nutteloze risicoanalyses. Ben ik nu echt zo ouderwets dat ik het niet begrijp?
Als de graad van veiligheid omgekeerd evenredig is aan de intensiteit van genot, kies ik voor het geluk!
We vaarden tussen de rotsen van Halong Bay, Vietnam, toen Chris, een gepensioneerde Engelsman, zei dat de wagens vroeger zo veilig waren dat je geen veiligheidsgordel diende te dragen. Ook het dragen van een helm was toen voor motorrijders niet denkbaar. Moeders mochten zelf roken en drinken tijdens hun zwangerschap!
We zaten op een open boot, de reling was ooit een slap koordje, maar door de tijd vergaan, de reddingssloepen werden ooit geplaatst, maar hadden een nuttigere bestemming gekregen, het vaartuig was wellicht niet eens zeevaardig. Tegenwoordig zie je fietsers rijden met een soort fruitmand op hun hoofd, dragen ze net dezelfde vestjes als die mannen van de vuilkar en aan hun arm hebben ze een eenzijdig pinklicht hangen. “Slaan die altijd linksaf”, merk ik op?
Gisteren las ik in het magazine van een consumentenvereniging dat de moderne wagens niet veilig zijn voor zwakke weggebruikers. Is dat ooit de bedoeling geweest, vraag ik mij dan af? Het magazine staat vol met zulke onzin en in bijna elk gesprek met ‘wat heet een fatsoenlijke burger te zijn’ komt het onderwerp veiligheid als een sluipend gif aan bod. Die bekommernis om veiligheid is echt ziekelijk en totaal ongepast.
“Je ziet het verkeerd” hoor ik een ietwat oudere man zeggen, “het heeft allemaal te maken met het afschuiven van verantwoordelijkheid”. “Gaan ze dan echt voorbij aan de essentie van die zogenaamde veiligheid” vraag ik. “Natuurlijk”, beaamt hij.
Val nu dood, denk ik. Al die maatregelen om ons het leven ingewikkelder te maken, die ellendige veiligheidscoördinatoren die enkel uit zijn op een royale commissie, die nutteloze risicoanalyses. Ben ik nu echt zo ouderwets dat ik het niet begrijp?
Als de graad van veiligheid omgekeerd evenredig is aan de intensiteit van genot, kies ik voor het geluk!
gepost door Luc op
30.11.04
3 reacties:
Mensen die over (on)veiligeid blijven zagen moeten maar in een isoleercel kruipen.
Is het niet gewoon een verkapte vorm van zekerheid dat men erin hoopt te vinden?
@ Eddy: ze lopen al met oogkleppen op, nu nog zorgen dat die in de richting van die isoleercel staan
@ Anneke: zou kunnen, maar die zekerheid is mij totaal ontgaan
@ Iedereen: het is één van de grootste en perverste dictaturen
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage