dinsdag, november 30, 2004

Witloof in hesprolletjes

Het was allemaal snel geregeld dankzij de moderne technologische middelen die we vandaag hanteren alsof het nooit anders geweest is. “Kom zaterdagavond naar Diepenbeek” had Ronny me gezegd.

Op het keukenaanrecht lag “Ons Kookboek” open op pagina 910. Ik zag hem vakkundig de bechamelsaus maken, de witloofstronkjes in de sneetjes ham rollen en rijkelijk overgieten met de saus en het geheel bestrooien met de gemalen kaas.

In afwachting van de andere gasten, kregen we een romige witloofsoep geserveerd (Ons Kookboek, pagina 210). Die andere gasten kregen dezelfde soep geserveerd en konden maar niet raden wat de ingrediënten waren. Tot de Duitse moeder “Cichorei” uitriep. Opeens moest ik denken aan “Zoont menzion zie waar”.

Alles werd rijkelijk overgoten met een Duitse rode wijn (ik was vergeten dat ze niet alleen die ellendige Liebfraumilch op hun actief hadden) en diepgaande conversaties. Op de nachtelijke terugweg kon ik me alleen herinneren dat dit de beste witloof in hesprolletjes waren die ik ooit at, zo perfect gepeperd.

3 reacties:

Blogger Ann zei...

Smaak de rode versie van de Liebfraumilch ook naar te sterk gesuikerde yogurt? Ik heb er trouwens heel mooie herinneringen aan, aan die witte versie. De kurk kan je zo door de hals duwen met een drumstokje. Maar witloof? Brbrbrbrb....

30/11/2004, 23:14  
Blogger Luc zei...

Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

1/12/2004, 11:47  
Blogger Luc zei...

Witloof: ik moest er vroeger ook niet van weten, maar die van zaterdag waren echt heeeeel lekker, hmmmm.
Liebfraumilch: dan denk ik terug aan een te lauw geserveerd "oudewijvendrankje", bahhhh.

1/12/2004, 12:47  

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage