Dictaturen in een democratie # 5
De dictatuur van de netheid weet met elke vorm van vuil, tijdelijk, raad. Hierdoor dankt het zijn repetitief karakter, waarbij regelmaat uiteraard de maatstaf van netheid bepaald. Dankzij een horde slaven die zich continu uitsloven om alles netjes te houden, weerhouden ze ons van een onherstelbare ravage. In deze dictatuur is alles gebaseerd op een strikte regelmaat om alles te allen tijde te ordenen en vooral zuiver te houden.
Het begint al aan de voordeur; die mat dient niet om de modder van uw schoenen te vegen, maar ligt daar omdat het zo hoort. Eens voorbij die mat, hoort u uw schoenen uit te doen. Een paar slippers staan ter uwer beschikking om verder te treden. Waag het niet om uw jas zomaar aan de eerste, vrije klink te hangen of slordig over een stoel te draperen. De adepten van deze dictatuur dulden geen wanorde, dus zeker geen scheefhangende jassen. Elke kleine wijziging van de inrichting heet chaos.
De stofzuiger staat steeds paraat om elk aan de zwaartekracht onderhevig element binnen de kortste keren van de vloer te verwijderen. Het feit dat die tuigen het niet opzuigbaar stof in circulaire bewegingen de ruimte in jagen, ontgaat de gebruikers hiervan helaas. Maak hen hier nooit attent op, want dan dreigen ze jou de volledige inhoud van de stofzak onder de neus te wrijven met de woorden “en wat zit hier allemaal in?”.
Ook de ‘kruimeldief’ maakt deel uit van het onontbeerlijke machinepark. Hij hangt opzichtig aan de lader, zodat hij altijd paraat is om onbenullige etensresten zonder omwegen naar de vuilbak te verwijzen. In een juridische omgeving is er meestal sprake van 3 maanden voorwaardelijk, maar deze dief wordt gelauwerd voor het gebrek aan vogels in de tuin.
De aanhangers van deze dictatuur zijn tevens grote verbruikers van de nieuwste kuisproducten die in de handel verkrijgbaar zijn. Met een gedesinfecteerd doekje vegen ze het vuil in één vloeiende beweging weg, allemaal “zonder spoelen”. De verbazing maakt zich meester van mij als ik bedenk dat er ingenieurs zijn die er in slagen om de juiste chemische samenstelling te vinden waarmee je vuil kan open wrijven en het vervolgens doet blinken.
De afwas is een ander, wederkerig, ritueel. De schoteldoek (ik heb het nogal oneerbiedig over “die” vod) wordt wekelijks gewassen op 90°. Een schuursponsje en het wondermiddel ‘Sif’ gaan hand in hand het eerste vuil de baas. Daarna gelden een aantal niet-in-vraag-te-stellen regels, gaande van voorspoelen, afwassen, controleren op eventuele hardnekkige etensresten, weerom afwassen, naspoelen, ingenieus op het droogrek plaatsen tot en met het afdrogen met gestreken handdoek.
In het toilet het ik een lavabo die dienst doet als lectuurbak. Telkens er een aanhanger deze plaats bezoekt, liggen de kranten en tijdschriften te krullen in het vocht. Opeens herinner ik mij die spreuk aan de koelkast van mijn schoonbroer: ‘a clean house is a sign of a wasted life’.
Het begint al aan de voordeur; die mat dient niet om de modder van uw schoenen te vegen, maar ligt daar omdat het zo hoort. Eens voorbij die mat, hoort u uw schoenen uit te doen. Een paar slippers staan ter uwer beschikking om verder te treden. Waag het niet om uw jas zomaar aan de eerste, vrije klink te hangen of slordig over een stoel te draperen. De adepten van deze dictatuur dulden geen wanorde, dus zeker geen scheefhangende jassen. Elke kleine wijziging van de inrichting heet chaos.
De stofzuiger staat steeds paraat om elk aan de zwaartekracht onderhevig element binnen de kortste keren van de vloer te verwijderen. Het feit dat die tuigen het niet opzuigbaar stof in circulaire bewegingen de ruimte in jagen, ontgaat de gebruikers hiervan helaas. Maak hen hier nooit attent op, want dan dreigen ze jou de volledige inhoud van de stofzak onder de neus te wrijven met de woorden “en wat zit hier allemaal in?”.
Ook de ‘kruimeldief’ maakt deel uit van het onontbeerlijke machinepark. Hij hangt opzichtig aan de lader, zodat hij altijd paraat is om onbenullige etensresten zonder omwegen naar de vuilbak te verwijzen. In een juridische omgeving is er meestal sprake van 3 maanden voorwaardelijk, maar deze dief wordt gelauwerd voor het gebrek aan vogels in de tuin.
De aanhangers van deze dictatuur zijn tevens grote verbruikers van de nieuwste kuisproducten die in de handel verkrijgbaar zijn. Met een gedesinfecteerd doekje vegen ze het vuil in één vloeiende beweging weg, allemaal “zonder spoelen”. De verbazing maakt zich meester van mij als ik bedenk dat er ingenieurs zijn die er in slagen om de juiste chemische samenstelling te vinden waarmee je vuil kan open wrijven en het vervolgens doet blinken.
De afwas is een ander, wederkerig, ritueel. De schoteldoek (ik heb het nogal oneerbiedig over “die” vod) wordt wekelijks gewassen op 90°. Een schuursponsje en het wondermiddel ‘Sif’ gaan hand in hand het eerste vuil de baas. Daarna gelden een aantal niet-in-vraag-te-stellen regels, gaande van voorspoelen, afwassen, controleren op eventuele hardnekkige etensresten, weerom afwassen, naspoelen, ingenieus op het droogrek plaatsen tot en met het afdrogen met gestreken handdoek.
In het toilet het ik een lavabo die dienst doet als lectuurbak. Telkens er een aanhanger deze plaats bezoekt, liggen de kranten en tijdschriften te krullen in het vocht. Opeens herinner ik mij die spreuk aan de koelkast van mijn schoonbroer: ‘a clean house is a sign of a wasted life’.
gepost door Luc op
8.12.04
1 reacties:
Alweer een schitterende aflevering in deze nu al legendarische reeks !
Ik wou je nog meedelen dat ik net vorig weekend mijn trap heb geveegd, maar wil er wel nadrukkelijk bij vertellen dat het nog maar de eerste keer was dit jaar !
Aanleiding tot deze kuisactie van ongeziene omvang (de draaitrap telt een twintigtal tredes en overbrugt een hoogteverschil van 4 meter) was het ophangen in de traphal van 2 prachtige schilderijen ("Battle Royale" naar de gelijknamige Japanse film) die ik onlangs heb gekocht van een vriend, en daarbij viel het mij plots op dat de trap er nogal stoffig bij lag. Ik heb tijdens deze actie ook een richel afgestoft, iets wat ik sinds ik het appartement betrokken heb, nu bijna 7 jaar geleden, nog nooit had gedaan, en die was na 5 minuten volledig schoon (er lag ook slechts 1 cm. stof op, dat stof dus steeds maar "aangroeit" is een mythe die hardnekkig in stand wordt gehouden door mensen die niets beters te doen hebben dan opruimen, afstoffen en klasseren). Conclusie: waarom elke week afstoffen als het even gemakkelijk om het jaar of in bepaalde gevallen zelfs om de 7 jaar kan ?
Le Chevalier d'Eon (die hierbij ook nog wil vermelden dat Quentin Crisp, de legendarische Engelse levenskunstenaar en genderbender die enkele jaren geleden stierf, er prat op ging buiten zijn kleren nooit iets te hebben afgestoft)
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage