Het onbegrip van de wekkerradio

Het is zondagavond en ik ken de nakende kwelling van de volgende ochtend: de wekkerradio.
Die krijgt gegarandeerd een dreun op zijn kop. Dat ding loopt altijd te vroeg af!

Tijdens een vorige periode kon ik het me veroorloven om “na de directeur” op kantoor te komen. Deze keer moet ik iets nauwer samenwerken met de collega’s, waarvoor ze me uitdrukkelijk vroegen om wat eerder te komen. Hun lovende woorden en de belofte om hun chocolade met mij te delen, waren voldoende om het een slaagkans te geven.

Toen ik een collega over de slechte relatie met mijn wekkerradio aansprak, vroeg die onmiddellijk of de tijd wel juist stond.
“Ja, die staat juist, ik kontroleer dat regelmatig.”
“Dan loopt die toch niet te vroeg af.”
“Toch wel, dat ding loopt altijd te vroeg af.”
“Je kan toch de wektijd exact instellen?”
“Wat is exact?”
“Wel, het uur waarop je wil gewekt worden.”
“Hoe moet dat ding dat weten?”
“Stel dat 1 keer goed in en het zal het wel onthouden.”
“Ik heb het al geprobeerd, maar het was niet echt succesvol.”
“Doe het eens met de gebruiksaanwijzing bij de hand, zo moeilijk kan dat niet zijn.”
“Je begrijpt het niet: dat ding loopt altijd te vroeg af.”
“Ja, dan weet ik het ook niet.”

Mijn verzoek om de werkweek aanzienlijk in te korten en dat te compenseren met een lang weekend, vond weinig gehoor. Ik kan me het leven van een nietsnut, ondanks de goede tips uit “Lof der luiheid”, voorlopig nog niet veroorloven. Na die werkdagdrukte kan ik me enkel verblijden met het vooruitzicht van een rustige tramrit huiswaarts, lijn 55 richting “Stilte/Silence”.