De stad is ellendig
De stad is de enige biotoop voor de mens. In de meeste gevallen kunnen we er overleven. De stad is ellendig, maar dankzij de vele lotgevallen vinden we er onze weg en kunnen we er aarden. De stad is geborgen illusie, een jungle met geasfalteerde wegen. De stad is chaos in een strak keurslijf voorzien van een artificiële structuur.
Hoe idyllisch het platteland ook is, eens we daar vertoeven, kunnen we enkel wegkwijnen. Ons romantisch beeld van de natuur staat in schril contrast met haar roekeloosheid. Zonder schroom of schuldgevoel dwingt ze ons in de hoek; de natuur hanteert onomzichtige wetmatigheden waar we niet tegen in kunnen gaan.
Geluk is een magere troost, want ook in de stad gelden de bitterzoete regels van de natuur. Hoewel we de enige natuurlijke speler zijn in de stad, onberekenbaar zijn we zeker. Ook al leveren we grote inspanningen om een gecultiveerde jungle te handhaven, de regels van de echte jungle worden, zonder rekening te houden met de context, getransponeerd. Al snel zal blijken dat die structuur de chaos niet kan overtroeven omdat alle bestanddelen terug te brengen zijn tot chaos.
De stad is en blijft ellendig, maar net iets minder ellendig dan die woeste natuur. Hoewel we danig hunkeren naar die natuur moeten we durven toegeven dat we er amper in slagen om die buiten te houden. Het ontoelaatbare hebben we kunnen bezweren, maar vertel me eens waarom we dit zonodig in onze steden moeten integreren?
Hoe idyllisch het platteland ook is, eens we daar vertoeven, kunnen we enkel wegkwijnen. Ons romantisch beeld van de natuur staat in schril contrast met haar roekeloosheid. Zonder schroom of schuldgevoel dwingt ze ons in de hoek; de natuur hanteert onomzichtige wetmatigheden waar we niet tegen in kunnen gaan.
Geluk is een magere troost, want ook in de stad gelden de bitterzoete regels van de natuur. Hoewel we de enige natuurlijke speler zijn in de stad, onberekenbaar zijn we zeker. Ook al leveren we grote inspanningen om een gecultiveerde jungle te handhaven, de regels van de echte jungle worden, zonder rekening te houden met de context, getransponeerd. Al snel zal blijken dat die structuur de chaos niet kan overtroeven omdat alle bestanddelen terug te brengen zijn tot chaos.
De stad is en blijft ellendig, maar net iets minder ellendig dan die woeste natuur. Hoewel we danig hunkeren naar die natuur moeten we durven toegeven dat we er amper in slagen om die buiten te houden. Het ontoelaatbare hebben we kunnen bezweren, maar vertel me eens waarom we dit zonodig in onze steden moeten integreren?
gepost door Luc op
3.6.06
2 reacties:
Luc,
De stad de enige biotoop voor de mens? Je kan alleen maar wegkwijnen op het platteland? Dit mag misschien voor jou het geval zijn, maar ik denk dat vele mensen het hier grondig oneens mee zijn (waaronder ikzelf).
Dus misschien ben je iets te snel geweest met te veralgemenen.
Jeroen.
Beste Jeroen,
Veralgemenen, ik ? Er is geen ontkomen aan, 't is bittere ernst én helaas de realiteit. Die stad is ook onze thuis; we wonen er, we werken er en onze Stella staat er. Dat platteland is pure nostalgie omdat 'wij' het nog kennen uit onze jeugd, maar we zijn er allemaal om uiteenlopende reden weggevlucht. Of niet soms?
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage