Meisjes en lijstjes

’t Was jaren min of meer een goede gewoonte om het jaar af te sluiten met een lijstje, maar ondertussen zijn we al zo ver gevorderd in dit nieuwe jaar dat achterom kijken niet meer wenselijk is. Bovendien zijn we wijzer en ook ouder geworden en weten we dat lijstjes enkel beperkingen inhouden. En tenslotte hollen we hopeloos achter op de reeds voortijdig uitgebrachte lijstjes (met of zonder meisjes). Reden genoeg om af te zien van lijstjes en slechts twee meisjes te vernoemen. Nee, niet die onterfde hotelerfgename, niet die op hol geslagen sliploze, jonge moeder, niet één of andere vrouwelijke BV waarvan ik inhoud noch vorm ken.

De eerste is zij die me ondanks mijn koppigheid overtuigde om ervoor te gaan, met het gekende resultaat: Emile! Ik kan dat moeilijk onder woorden brengen, maar ’t is bijzonder verrijkend.

De tweede is Scout Niblett, de strafste madam van het noordelijk halfrond die samen met Steve Albini en Bonnie Prince Billy “This fool can die now” uitbracht en het in de rotonde van de Botanique overtuigend presenteerde.