De doortocht van Charley

Hij landde vrijdagnamiddag en bezocht een ‘ondefinieerbare’ vakbeurs. In de vooravond verorberde hij ergens een bovengedimensioneerd pak frieten. Voor onze afspraak bij de Italiaan dronk hij in enkele cafés een paar pinten. Tegen de Italiaanse restauranthouder sprak hij onverstoorbaar Spaans.

Met een half bord onaangeroerde deegwaren voor zich probeerde hij krampachtig (en uitgesproken succesloos) te telecommuniceren met verre vrienden in de hoop hen mee te krijgen in zijn kielzog van de ene naar de andere kroeg. Pure nostalgie blijft hij hét noemen. Na ettelijke kroegen aan hoogtempo bezocht te hebben, zwalpt hij op een onchristelijk uur naar zijn hotel.

Zaterdag was hij totaal onbereikbaar. Deze (uit)gezette zakenman voerde belangrijke besprekingen met vage personages. Pas om 9 uur ’s avonds verscheen hij ten tonele. Het was geen weer om een hond door te sturen en op één na zijn alle vrienden de stad uitgevlucht. Hijzelf was vroegtijdig een wrak! Even voor middernacht verdween hij naar zijn anonieme hotelkamer.

Zondagmiddag was hij gegarandeerd een keurige huisvader in één van de buitenwijken van Valencia.