De Wetten # 1

De wet van de veralgemening

Eén keer slecht gegeten in dat bewuste restaurant, betekent altijd slecht eten. Kortom, de wet van de veralgemening laat geen ruimte voor verzachtende omstandigheden. Het oordeel wordt op één moment gevormd en blijft voor altijd gelden. Omgekeerd geldt deze wet uiteraard evenzeer; de plaatsen of mensen die goed bevonden werden, blijven dat ook voor altijd.

In essentie is de wet van de veralgemening bijzonder intolerant. De wethouder is altijd op zoek naar ‘meetbare’ feiten in functie van deze wetmatigheid. En de wethouder is ongeduldig, de eerste indruk is bepalend. Elk volgend feit of handeling wordt in relatie gebracht met de eerste indruk of zoekt hierin een bevestiging. De wet van de veralgemening is onverbiddelijk en gunt niets of niemand een tweede kans.

De wet van de veralgemening is zwart/wit, glashelder, zoals wetten horen te zijn. Wetten zijn wetten, en daar kan je niet omheen. Ze laten geen plaats voor experimenten of een berekend risico. Wetten beheersen de werkelijkheid en het is jouw taak om de werkelijkheid zo snel mogelijk te toetsen aan de geldende wetten. Kortom, deze eerste wet garandeert een hoop zekerheden, maar tolereert impulsief gedrag niet.