L'Ostendaise

Une Ostendaise
Pleure sur sa chaise
Le chat soupèse
Son poids d'amour
Dans le silence
Son chagrin danse
Et les vieux pensent
Chacun son tour

A la cuisine
Quelques voisines
Parlent de Chine
Et d'un retour
A Singapour
Une Javanaise
Devient belle-soeur
De l'Ostendaise

Il y a deux sortes de temps
Y a le temps qui attend
Et le temps qui espère
Il y a deux sortes de gens
Il y a les vivants
Et ceux qui sont en mer

(Jacques Brel)

Dat laatste was zondag het geval. Hoe koud het water ook was, een Oostendenaar kon me overtuigen; “Elk jaar op 1 januari gaan er wel 1000 mensen zwemmen in de zee, het is vandaag 1 mei en de zon schijnt!”. Geboren en getogen in deze stad, maakt hij dagelijks een ommetje naar de zee. Al was het maar om er zich van te vergewissen dat “zij” er nog is. Of om te flaneren over de Albert I promenade en naderhand het schouwspel vanuit een andere optiek gade te slaan. Tea-room “Chamonix” is zo’n uitgelezen plek langsheen de dijk, vlak bij het Casino, met een vast cliënteel en alle verwijzing naar de gloriedagen. Het interieur heeft geen enkele transformatie ondergaan en de kaart staat bol van klassiekers; dame blanche (met echte warme chocoladesaus en slagroom), tête de neigre, coupe brésilienne, pannenkoeken met ijs, …
De zonsondergang en het vermijden van de files richting binnenland, waren goede excuses om het niet te snel op te geven.