Een tijdloze avond (ergens in Vlaanderen)

Alsof vrijdag de 13de er iets mee te maken had, zat ik er wel; in één van onze Vlaamse culturele centra. Twee vaststellingen blijven onloosmakelijk verbonden met die éne avond. Vooreerst dat onze Vlaamse cultuurtempels kiezen voor zekerheden en risico’s schuwen. De enige zekerheid die dan nog overblijft, heet middelmatigheid.
Daarnaast was de gemiddelde leeftijd van het publiek bijzonder verontrustend. Mijn persoonlijke bijdrage kon niet verhelpen dat dit boven de pensioengerechtigde leeftijd eindigde!

Die bewuste avond, in de Dilbeekse Westrand, stond Rock 4 op de affiche met hun “Timeless” show. Rock 4 moet toch gepensioneerden afgeschrikt hebben, ware het niet dat het programmaboekje gewag maakte van een “a-cappela” gezelschap. En die “Timeless” sloeg op tijdloze muziek. Wat is tijdloos? Muziek is het alvast in mijn perceptie nooit, maar wie ben ik? Juist, niet die gepensioneerde uit de Brusselse Rand.

Het 4-koppige gezelschap uit Maastricht bracht a-cappela versies van onder andere “In the air tonight” (Phil Collins) en “Everything she does is magic” (The Police). Het laatste nummer voor de obligate pauze, “School” (Supertramp), kon me nog bekoren, maar de rest van de avond ging aan mij voorbij. “Child in time” (Deep Purple) bevestigde hun visie omtrent tijdloos, die ik helaas niet meer kon delen. Toen Queen zijn opwag maakte, hield ik het voor bekeken. De gepensioneerden applaudiseerden kranig en kregen nog twee extra’s. De snelheid waarmee ik na afloop de zaal verliet blijft historisch...