Stemplicht

Al weken kom ik er maar niet uit: op wie stem ik aanstaande zondag?

De liberale lijsttrekster ken ik persoonlijk, maar haar programma is zwak en op het randje af banaal (voor een veilig, proper en groener Brussel). De socialistische kartel met Groen! en Spirit kon me nooit bekoren. In mijn ogen is het niet meer dan een samenraapsel van misnoegde Vlamingen à la Smet en Anciaux. Nee, bedankt. En het VB is nooit een optie geweest, geen seconde.

Een heus dilemma, maar Brussel zou Brussel niet zijn als ik op de valreep aan de uitgang van de GB in het centrum werd aangesproken door een Franstalige juffrouw met de vraag “Habitez-vous à 1000 Bruxelles?”

Even later legt ze me in meer dan behoorlijk Nederlands uit wat haar standpunten zijn en hoe ze een leefbaar Brussel ziet. Is Brussel onleefbaar? “Non, mais…” gaat ze verder. Ze weet de knelpunten te duiden en oplossingen te suggereren zonder te vervallen in clichés. Later op de avond neem ik even de tijd om haar site te raadplegen en mijn keuze is gemaakt.

De nacht lonkt en ik kan met een gerust geweten gaan slapen. Ik ben de boodschap van Barman niet vergeten; verdraagzaam en constructief!