Maandag

De dagtaak heb ik keurig afgewerkt; iets meer dan 7 uren op kantoor gezeten. Vraag me niet wat ik vandaag gedaan heb, ik kan er niets zinnig over vertellen. Ik was aanwezig! Ik kan me voorstellen dat ik het wel even kan volhouden, het aftellen van de weekdagen tot en met vrijdag.

De beproeving was te harden. Geen onuitstaanlijke collega's en al bij al een aangenaam weerzien. Mijn afwezigheid is onmerkbaar geweest. Het project van destijds is afgevoerd en daar wordt in stilte over gezwegen. Vandaag kwam ik om andere problemen op te lossen, al twijfel ik hier sterk aan. Ik wil geen problemen meer. En verdoezel de ernst van de situatie niet door het ombuigen van problemen naar uitdagingen. Ik verlies zowaar alle haren bij de gedachte hieraan.

"Stress" zei een collega, "ken je dat nog?". Ik wist bij God niet waarover hij het had en liet duidelijk uitschijnen ook geen enkele inspanning te willen doen om het te begrijpen. Ik wil het zelf niet opzoeken in een woordenboek, want dat gaat me enkel een technische omschrijving geven van het woord of begrip. Draai de letters om en je krijgt "ressst".

Morgen ben ik klaar voor poëzie, ik voel het.