De laatste maand

Dit komt nakend dichtbij! De voorziene datum is nog steeds 7 september en ik hou mij alvast hieraan. Toen ik tijdens de laatste echografie opperde dat ze op basis van de metingen die datum toch wel konden bijstellen (lees: verfijnen), kreeg ik een verontwaardigde blik van de gynaecologe. En de vroedvrouw maakt al maanden gewag van 3 weken voor tot 2 weken na de uitgerekende datum. Omtrent die uitgerekende datum heb ik ondertussen al vernomen en noodgedwongen geaccepteerd dat het je reinste “nattevingerwerk” is. De gehele meute van deskundigen maakt vanaf het begin al een rekenfout die tot 2 weken kan oplopen en houdt bovendien geen rekening met de wispelturigheid van de natuur. Kortom, het is en blijft tot het allerlaatste een wilde gok!

Dat alles neemt niet weg dat ik ondertussen genoten heb van de groeiende buik, een zekere band heb met dat kleine wezen in die buik en geniet van de stralende blik van de toekomstige moeder. Deze laatste heeft trouwens op geen enkel moment onhebbelijkheden aangekweekt, tenzij wat vergeetachtigheid.

Gisterenavond heb ik ter voorbereiding alvast het hoofdstuk “De bevalling kondigt zich aan” uit de uitgebreide en geheel herziene editie van “Bevallen en Opstaan” uit 1986 gelezen. Het verlies van de slijmprop, het breken van de vliezen, de weeën, de drie fazen van de ontsluiting, het toucheren, de uitdrijving en de pershoudingen hebben geen geheimen meer voor mij. Ook de “opmerkingen voor metgezellen” heb ik aandachtig gelezen. Van nature ben ik zeer rustig en dat zal terplaatse van pas komen. Dat concludeerde ik na deze lectuur.
Op dit ogenblik blijft het allemaal nog een verrassing, maar ik ben wel zeer benieuwd.