Opvoeden of opgevoed worden

Ik kan mij het moment nog herinneren dat hij het zeer fier voor de allereerste keer aan mij liet zien. Sindsdien lag het meer dan anderhalf jaar in originele verpakking onaangeroerd op zijn salontafel. Onlangs heb ik het tijdens zijn afwezigheid ontvreemd en tot op heden heeft hij het gebrek nog niet ontdekt. Dat laatste zal niemand verbazen, want hij kan zich wellicht nog met moeite herinneren ooit een iPod aangeschaft te hebben.

Hij is mijn gepensioneerde vader. En hij volgt de technologische evolutie, maar al te vaak ontbreekt het hem aan energie om de handleiding te lezen. Volgende week bezorg ik hem een opgeladen iPod. Uiteraard zal hij daar Bach, Landi, Rodrigo en Vivaldi op kunnen beluisteren, maar vooral Laurie Anderson (Life on a string), Andrew Bird (and the Mysterious Production of Eggs), Bright Eyes (Cassadaga & I’m wide awake, it’s morning), Johnny Cash (American Recordings III – Solitary Man), Cat Power (The Greatest), Elliott Smith (New Moon), Under Byen (Samme stof som stof), Shannon Wright (Let in the light) en de soundtrack van Underground op ontdekken. Alles samen goed voor amper 25% van de capaciteit van het toestel of 10 uren muziek, opgeladen in 2 avonden.

Laatste heb ik hem, tijdens een telefoongesprek, moeten bevestigen dat zijn 6 maanden oude laptop wel degelijk cd’s kan branden. Anderhalf decennium geleden kocht hij een videorecorder, “want de goede films en programma’s zenden ze midden in de nacht uit”. Hij is er bij mijn weten tot op heden nog nooit in geslaagd één film of interessant programma mee op te nemen ... maar hij volgt het wel allemaal. Onder mijn lichte dwang betaalde hij 20 jaren geleden de aankoop van de eerste betaalbare cd-speler. Die oude Philips kostte destijds 8000 frank en doet het nog steeds vlekkeloos.

Het schrijven van “De nieuwste technologie voor seniore dummies” lijkt me voorlopig geen optie.